nadczynność tarczycy
Encyklopedia PWN
schorzenie polegające na nadmiernym wydzielaniu hormonów tarczycy;
tarczyca, gruczoł tarczowy,
gruczoł dokrewny kręgowców, którego komórki mają zdolność do wychwytywania jodu i produkowania hormonów: trijodotyroniny, tyroksyny i kalcytoniny;
przewlekła choroba tarczycy pochodzenia autoimmunizacyjnego, spowodowana oddziaływaniem na jej komórki przeciwciał przeciwtarczycowych, zaburzających ich strukturę i czynność.
jod, I, iodum,
pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 53;
przeciwtarczycowe leki, thyreostatica,
leki stosowane w nadczynności tarczycy;